?De hemel geve dat de lezer, onbevreesd en voor een ogenblik even grimmig geworden als hetgeen hij leest, zonder te verdwalen zijn wilde ongebaande weg vindt door de troosteloze moerassen van deze sombere, giftige bladzijden; want indien hij bij het lezen niet beschikt over een onverbiddelijke logica en een geestelijke spankracht, die op het minst tegen zijn wantrouwen opwegen, dan zullen de dodelijke dampen van dit boek zijn ziel doordrenken zoals water dat in suiker dringt.?
Deze waarschuwing staat aan het begin van De Zangen van Maldoror, een surrealistisch meesterwerkje van een geheimzinnige schrijver uit 1846. Die had Terry vast gelezen, dacht ik altijd. Samen met Baudelaire en Verlaine, Poppy Z.Brite, Jean Pierre Rawie. Mijn verbazing was groot toen hij me vertelde bijna nooit te lezen. En mijn bewondering voor zijn werk groeide boven de verwondering uit.
Terry?s verhalen en gedichten hebben een aanmaning als hierboven niet nodig. Al kan hij soms wreed zijn, door messcherpe observaties van zaken die we liever hadden genegeerd. Een verschoppeling op straat, het meedogenloos verstrijken van de tijd. Juist daarom is hij is een betrouwbare gids in de wereld van de menselijke ziel. Hij kent de diepste krochten en de meest gelukzalige momenten. En brengt verslag uit in zijn eigen taal. Met bombast, maar ook in eenvoud. In weemoed, maar ook met hoop.
Dit boekje is een rijkelijk ge?llustreerd verslag van al zijn reizen. Grijp zijn hand en ga met hem mee, met een onbevreesd hart. Door het domein van droogdronken dromen.
Marloes Matthijssen
ISBN: 90-77764-37-2
blz.: 130
formaat: paperback
