Toen ik jong was,wist ik welke weg ik moest gaan, wat anderen daar ook van zeiden. Nu - veertig jaar later -maak ik de balans op:zoveelvreugde, zoveelpijn. Ik heb gemerkt, dat je de weg die je in het leven af moet leggen,niet alleen hoeft te gaan, en dat, als je bereid bent te luisteren naar je innerlijke stem, die steedsduidelijker gaat klinken. Veel wat zinloos leek,krijgt daardoor zin. Leven wordt zo groeien naar een dieper bewustzijn. -Daarin, en in de harmonie met jezelf, vind je het geluk.Hier in de stilte, luisterend naar mijn hart,weet ik:dit w?s de weg die ik moest gaan.Want eigenlijk is het heeleenvoudig:je hoeft alleen maar te zijn, wie je in werkelijkheid bent. Jebestemming, de taak die je in het leven hebt.
De schrijfster vertelt aan de hand van dagboekfragmenten over haar jarenlangevermoeidheidsziekte. In haar zoektocht naar zingeving overziet ze haar leven,met name haar verblijf in Nieuw Guinea.
ISBN:
blz.: 188
formaat: paperback