Ik wou dat ik vergeten kon

Zoals wij de oorlogsjaren in Nederlands Indië beleefden,volgden de feiten elkaar op als een 'trein', die niet kon stoppen. Dat was je lot, je noodlot! Wat je dacht te kiezen of te besluiten, het maakte geen verschil in de loop van de gebeurtenissen. De aarde draaide wreed door, dag na dag, niemand kreeg de kans ergens opnieuw te beginnen of het anders aan te pakken.

Achteraf lijkt het of alles zo heeft moeten lopen,niet anders,alsof het zo van tevoren was uitgestippeld.Divine design? Niemand ontkwam er aan hoe hij ook tegenspartelde. Het Binnenlandse bestuur verloor zijn gezag. Daarvoor in de plaats traden een aantal minder opvallende figuren als leiders op. Dit heeft ons vaak verbaasd. Leidinggeven in moeilijke omstandigheden vergt blijkbaar andere kwaliteiten. Goed en kwaad ,hoog en laag, vriend en vijand zaten in een kluwen verstrikt met onontwarbare draden. De 'trein' raasde er over heen, maar heeft niets aan het geheel veranderd; niets van de knoedel ontrafeld.

Schrijvers van memoires bereiden zich goed voor met behulp van dagboeken, krantenknipsels en aantekeningen om tot een waarheidsgetrouw verhaal te komen.

Mijn verhaal bestaat uit persoonlijke belevenissen Zij gaan niet veel verder dan mijn directe omgeving, huis tuin en keuken, straat, stad en staat, waarin zij zich hebben afgespeeld. Hieraan zijn enkele feiten toegevoegd, die zich hebben voorgedaan in de wereld, achter de horizon van mijn geheugen, zoals historische voorvallen.Ik kon deze gebeurtenissen in het juiste tijdsbestek plaatsen door de aantekeningen in de dagboeken van mijn moeder en mijn broer Syd.

ISBN: 90-77668-48-9
blz.: 138
formaat: paperback