Sleutelmensen

?Is het dan nu rustig voor Lukas? Heeft hij zijn doel bereikt? Het is heel stil in de inrichting,alle pati?nten en verpleging zouden moeten slapen.Niemand zou het moeten merken.Maar is dit wel de bedoeling geweest? Lukas, wordt wakker jongen, je hebt nog een hele tijd te gaan hier! Lukas,laat me niet alleen, ik ben er toch, ik help jou toch, laat me binnen in je hoofd en vooral in je hart. Open je geest en laat me je helpen. Ik hou van je. Mama ?

Toen Lukas in een psychose raakte, heeft zijn moeder hem laten opnemen in een psychiatrische inrichting. Niemand had toen kunnen vermoeden dat Lukas nooit meer thuis zou komen wonen. Met het dagboek van Lukas wat hij bijhield tijdens zijn opname en een verslag van de periode voor de opname, verwoorden moeder en zoon de lange en moeizame weg naar een beter leven. Uit de strijd v??r de opname blijkt dat moederliefde onvoorwaardelijk is en opname in een psychiatrisch ziekenhuis niet betekent dat je gek bent.Want daarna is er toch een leven mogelijk.

Genoveva Hopman (49)heeft met dit boek de boodschap over gebracht die moeder en kind willen zeggen:blijf vechten,betrokken en alert als ouder, vecht samen in ?n tegen de strijd van de langzame en verwarrende molens van de hulpverlening en probeer te genieten van de mooie dingen in het leven die dan eindelijk op je pad komen,beseffend dat de pijn,de angst voor herhaling en het verdriet nooit over gaan.

Zij schreef eerder al een boek met ervaringsverhalen over het leven van hen die om (moeten)gaan met een ADHD-kind binnen het gezin onder de titel ?Ik wilde alleen maar rust ?

Genoveva Hopman kwam in aanraking met het ADHD omdat haar zoon o.a. ook ADHD heeft. Zij is zich gaan inzetten voor de gezinnen die met deze problematiek te kampen hebben.

ISBN: 90-77668-46-2
blz.: 82
formaat: paperback