Toen ik als middelbare scholier in mijn bed lag en mijn ogen opende, zag ik aan de rand van mijn kussen een rij groene boekjes staan: De verzamelde werken van MULTATULI, 2e druk, verzorgd door zyne weduwe. Deel 1, de Max Havelaar, was stuk gelezen, de overige 11 deeltjes leken onaangeroerd. Al bladerend stuitte ik op een pakkend verhaal dat ik geboeid volgde: Woutertje Pieterse, het was verspreid in de Idee‘n opgenomen; die ik indertijd oversloeg.Later ging ik meer lezen: beschouwingen over mij onbekende figuren uit de 19e eeuw, vaak fel van karakter, commentaar op de samenleving, korte ingevingen van filosofische aard. Multatuli leek een amateur, net als ik, die de wereld probeerde te begrijpen. Zijn stijl echter leek uit deze tijd, levendig, direct en transparant. Wie was deze merkwaardige man?Als je na de 2e wereldoorlog bij een vriendje thuis kwam, waarvan de ouders na de oorlog uit Indi‘ naar Nederland waren gekomen, en Multatuli ter sprake bracht kreeg je geheid commentaar: we hadden daar toch zoveel goeds gebracht en de bevolking was erg aan ons verknocht. En in Februari 1987, 100 jaar na zijn dood maakten Rudy Kousbroek en Maarten t Hart nog ruzie over hem in de NRC. Dit uitspelen van mensen lukte hem tot over zijn graf heen, tot ver in de 20e eeuw. Hoe was dit mogelijk?In de loop van de 60-er jaren, ik studeerde nu medicijnen, nam ik mij voor dit eens te zullen uitzoeken.
ISBN: 90-70037-02-5
blz.: 168
formaat: hardcover
