Er is iets vreemds aan de hand met een passagier op een vlucht naar Amsterdam. Niemand schijnt het te merken. Niemand, behalve ??n jonge vrouw.

Incompetente managers; auteur en zorgmanager Frank Mulder heeft ze in de loop der jaren in verschillende situaties aangetroffen. Met grote verbazing heeft hij zich afgevraagd hoe deze managers ?berhaupt op die plek terecht zijn gekomen en waarom zij zo lang worden beschermd; hij constateert dat zij bijzonder veel schade kunnen aanrichten. De rode draad van zijn boek is dan ook dit inzicht:

Als je ook maar een heel klein beetje verstand hebt, zie je dat het bestaan maf in mekaar zit. Is geen ontkennen aan, de logica ontbreekt.

Ruud Nagel bracht zijn prille jeugd door in Nederlands Nieuw Guinea. Hoewel de familie enkele jaren later besloot om naar het moederland af te reizen, vergat hij het land van de Papoea?s niet. Het is daarom geen wonder dat uit zijn pen een verhaal vloeide waarin de moderne geschiedenis van dit tussen Azi? en Australi? dobberende reuzeneiland leidraad was.

Dit is het aangrijpende levensverhaal van iemand die vanaf zijn tweede jaar meer dan 50 procent gehoorverlies heeft en zich in het leven heeft moeten staande houden met de vele vooroordelen die men over dove mensen heeft. Ad van Opstal beschrijft in dit boek de periode van kind tot nu.

Iedere tovenaarsleerling heeft een toverboek nodig. Een boek waarin je geheimzinnige recepten kunt vinden en magische spreuken. Helaas bevat dit boek geen kant-en-klare recepten voor je, maar wel sprookjes vol Tover! Toversprookjes wijzen je de weg door het leven. De weg naar binnen, waar diep in jezelf alle Toverkracht verborgen ligt.

Duister en vaag zijn de krachten van de Goden daar ergens hoog boven ons. Vanuit een wolk vol liefde en rechtvaardigheid zenden zij ons naar de aarde. Waarom geloven wij in iets wat wij niet zien, alleen maar voelen kunnen? En waar is dan die gerechtigheid, als die Goden jouw liefste al op jonge leeftijd

1 januari 1943, ?s nachts

Het is tien minuten over twaalf.
Veel heb ik dus nog niet beleefd in
het nieuwe jaar. Nu ga ik slapen.

Dit zijn de eerste regels uit het dagboek van Anneke Ruys (1929).